
Projekt inspyrowany tragedią
o tym samym tytule (Woyzeck), jest wydarzeniem artystycznym otwartym na
wszystkie formy wspczesnej ekspresji oraz ich eksplorowanie w miejscach ważnych historycznie i kulturowo.
Artyści, osoby prywatne i stowarzyszenia pochodzą z miejsca, gdzie ten projekt powstaje lub spotykają się wcześniej. Woyzeck umożliwia spotkanie widzów i artystów na tym samym poziomie w konkretnej przestrzeni, generując doświadczenie współdzielenia, które eliminuje poczucie obcości między ludźmi, konfiguruje ponownie sposób używania przestreni społecznej i praktyki artystycznej w wymiarze zbiorowym.
Artyści, osoby prywatne i stowarzyszenia pochodzą z miejsca, gdzie ten projekt powstaje lub spotykają się wcześniej. Woyzeck umożliwia spotkanie widzów i artystów na tym samym poziomie w konkretnej przestrzeni, generując doświadczenie współdzielenia, które eliminuje poczucie obcości między ludźmi, konfiguruje ponownie sposób używania przestreni społecznej i praktyki artystycznej w wymiarze zbiorowym.
Miejsce goszczące
projekt aktywnie uczestniczy w zmianie kodu ekspresyjnego od środka.
Współtworzy
przestrzeń dla zbudowania
wspólnego języka między artystą
a widzem, który będzie alternatywny do języka elit kulturalnych oraz
spektaklu jako produktu.
Woyzeck to niedokończony
dramat nieposiadający
struktury dramatycznej z powodu przedwczesnej śmierci
autora, naukowca i rewolucjonisty Georg Buchnera.
Specyfiką
tekstu jest wyjątkowy wybór, polegający na tym że bohaterem jest zwykły bałwierz zamiast bogatego człowieka. Ów
wybór jest podkreślony przez język " drastycznie
niewystarczający do opisu
wewnętrzenego
rozbicia", dlatego uniemożliwa
to zdefinowanie samego siebie, co w konsekwencji kończy się
katastrofą w świecie zdominowanym przez chaos.
Dlatego Woyzeck daje szerokie pole współczesnym
twórców teatru do bycia otwartymi na
miultidyscyplinarność, do
rozwoju, poszukiwania nowych kodów
skspresji i miejsc odległych
od instytucji, które są skostniałe i duszą
się w sztywności własnych struktur.